Jednolity Plik Kontrolny - zasady sporządzania i składania

Jednolity Plik Kontrolny wprowadzono w ustawie z 10 września 2015 r. o zmianie ustawy Ordynacja podatkowa. Obowiązek regularnego przekazywania rejestrów VAT obowiązuje od maja 2016 roku. Zmiany wymusiły poszerzenie systemów księgowych o funkcje umożliwiające tworzenie takiego pliku. Tutaj przeczytasz o szczegółach dotyczących jego sporządzania i składania.

JPK wysyłane co miesiąc i składane na żądanie

Do przygotowywania ksiąg i dowodów księgowych pod postacią Jednolitego Pliku Kontrolnego zobowiązane są podmioty używające programów do fakturowania, prowadzenia księgowości czy gospodarki magazynowej. Obejmuje to również formy elektroniczne takie jak MX Excel. Jednolity Plik Kontrolny może być przekazywany do urzędu skarbowego za pomocą środków komunikacji elektronicznej lub informatycznych nośników danych (np. pendrive). Podanie nieprawdziwych informacji lub spóźnienie w złożeniu pliku grozi sankcjami za wykroczenie skarbowe lub przestępstwo skarbowe.

JPK można podzielić na dwie grupy. Pierwsza dotyczy ewidencji zakupów i sprzedaży, które należy obowiązkowo wysyłać co miesiąc. W 2020 roku wprowadzono pewne zmiany, w związku z którymi od lipca wszyscy czynni podatnicy składają JPK_V7. Zawiera on w sobie dotychczasowy plik JPK_VAT oraz deklarację VAT-7. Do drugiej grupy należą Jednolite Pliki Kontrolne składane na żądanie organów podatkowych. Są to:

  • JPK_KR dla ksiąg rachunkowych,
  • JPK_WB dla wyciągów bankowych,
  • JPK_MAG dla magazynów,
  • JPK_FA  dla faktur VAT,
  • JPK_FA_RR dla faktur VAT RR,
  • JPK_PKPIR dla podatkowych ksiąg przychodów i rozchodów
  • JPK_EWP dla ewidencji przychodów (ryczałt).

 

Podatnik powinien generować powyższe pliki, lecz wysyłać je tylko wtedy, gdy urząd skarbowy poprosi o przekazanie wybranych informacji.

JPK_V7

Obowiązkowy plik kontrolny dzieli się na dwie części. W części ewidencyjnej zawierają się dane o sprzedaży i zakupach dokonanych w miesięcznym lub kwartalnym okresie rozliczeniowym oraz szczegółowe dane informacyjne (obowiązkowe lub opcjonalne. Część deklaracyjna zawiera te same pozycje, które znajdowały się w VAT-7, lecz w nieco odmiennej formie. Nowy JPK wprowadził przymus stosowania oznaczeń, które dzielą się na trzy grupy:

  • kody GTU sprzedawanych towarów i usług - w dokumentach sprzedaży podatnik zobowiązany jest przypisać kody GTU do niektórych typów towarów w taki sposób, by część ewidencyjna JPK_V7 odzwierciedlała te informacje. Kod odnosi się do całej faktury. Na ewidencjonowanym dokumencie zawierającym towar lub usługę objętą GTU w odpowiednich polach należy zaznaczyć „1”;
  • kody procedur transakcji – obowiązują w przypadku wystąpienia określonych transakcji. Na dokumencie zakupu lub sprzedaży należy wykazać to w części ewidencyjnej JPK_VAT poprzez zaznaczenie „1” w polach odpowiadającym określonym symbolom kodów;
  • kody typów dokumentów – są to oznaczenia opcjonalne dokumentów sprzedaży w ramach części ewidencyjnej JPK_VAT. Pojawienie się danego typu dokumentu powinno być oznaczone określonym kodem.

 

Część deklaracyjną należy wysyłać analogicznie do częstotliwości rozliczeń VAT (miesięcznie lub kwartalnie), natomiast część ewidencyjną wysyła się co miesiąc. JPK_V7 należy składać do 25. dnia miesiąca za miesiąc poprzedni, chyba że ten dzień przypada w weekend lub święto. Wtedy termin przesuwa się do najbliższego dnia roboczego. Podpis deklaracji możliwy jest za pomocą danych autoryzujących (kwota przychodu), profilu zaufanego ePUAP lub podpisu kwalifikowanego. Poprawne przesłanie pliku umożliwia pobranie Urzędowego Poświadczenia Odbioru (UPO). W przypadku zauważenia błędów lub potrzeby wprowadzenia zmian możliwe jest złożenie korekty do części ewidencyjnej i deklaracyjnej.